Ege'den bir selam çaktım Bozkır'a

Egeden bir selam çaktım Bozkır'a

Göğsümde dinmeyen bir sızı var

Kavruk desem değil

Sancı gibi girer, işler yüreğime

Yüreğim demişken

Yüreğim bu aralar sensiz daha bi' fena

Bu aralar her şey çok fena

Çok ıssız

Çok tatsız

Dedim ya

Bir selam çaktım Bozkır'a

Belki duymamışsındır

Avazım çıktığı kadar da bağırdım

Gören deli derdi

Desin

Aşığın akıllı kaldığı görülmüş şey mi sanki

Ne denizi kaldı ne tuzu

Sensiz buralar kurak bir Bozkır bana

Ne yemişi

Ne zeytini

Kuru bir dal parçası bile bırakmadın bana

Her şey durgun

Her yer sessiz

Fazla sessiz

Ama sen bakma böyle dediğime

Geleceksen bir gün

Sakın korkma çık gel

Egemin incisi,

Bozkırımın elması.

Ne demiş Bozkır'ın tezenesi

''Gönül kimi severse, aşk onda güzeldir''

Benim güzelim de, en güzelim de sensin

Yorma bu yarası kanayan

Derdinin dermanı belli olan sevdalıyı

Yorma çık gel

Gel ki şu kuraklık dinsin, alemler güneş görsün

Yüreğim kan ağlamasın, gözlerim ışıltından kör olsun

Ben, ben olabileyim

Biz olalım

Gel, gel söyletme bu aklı bozuk Mecnun'u

Gel de şu dur durak bilmez gönül

Açsın gözünü

Silsin gözlerinin nemini

Bir oh çeksin

Doya doya sarılsın sevdiğine...

Bu dağlar kadar ağır sözler

Bembeyaz bir bulut misali

Koca bir düş ülkesinde gezinse bile

Sen sakın korkma

Çık gel.